Niet Gewenst

Juni 2012 voor Omkoal.nl

Wat voel je als je niet gewenst bent, nou dat hangt er nogal vanaf…..
Persoonlijk zou ik het niet heel erg vinden om niet gewenst te zijn op een kledingparty, zo’n feest met een groepje moeders die kwijlend en half vechtend door kledingrekken springen om als eerste de nieuwste mode te passen, althans de nieuwste mode voor Friese begrippen. Niet gewenst op de verjaardag van mijn schoonmoeder vind ik ook niet zo erg, natuurlijk doe ik het eerst voorkomen dat ik het verschrikkelijk vind en dat ik er graag bij had willen zijn maar wel met mijn vingers gekruist! Een tikkeltje erger wordt het als je vrouw zegt na een avondje stappen, slaap jij maar op de bank, ik wens je vanavond niet meer in mijn bed. Het wordt al heel wat erger als de jongens in de wei staan terwijl ze jou hebben gemaild dat de wedstrijd wegens te weinig spelers is afgelast…..

De reden dat ik hierover nadenk is een bordje, een bordje met de tekst “Het is niet gewenst om hier zelf meegebrachte etenswaren te nuttigen”. Een bordje wat ik met enige regelmaat lees omdat het in een lunchroom hangt die mij als gewenste klant mag rekenen, tenminste daar ga ik tot op heden nog steeds vanuit. Elke keer als ik het lees irriteert het mij enigszins en daarom twijfel ik, wat zal ik doen? Hoe zou het voelen om gewenst in ongewenste situaties te belanden… Zal ik eens aanschuiven bij die modebewuste types tijdens een kledingparty, misschien alleen al leuk om te vertellen dat ze kleding kopen die in de rest van Nederland het predicaat modern hebben verdiend in de negentiger jaren.
Moet ik mijn schoonmoeder maar eens vertellen dat ze eigenlijk toch wel een leuk en lief mokkeltje is, zeker voor haar leeftijd!? Of zal ik het grondiger aanpakken, door eens aan te schuiven in de lunchroom, met een thuisgebakken uitsmijter en vers gemolken melk? Nee, natuurlijk doe ik dit niet! En ik neem aan dat jij dit ook nooit zou doen, niet om een reden, maar omdat het gewoon niet natuurlijk is.

Op de kledingparty zouden ze zeggen oprotten waar bemoei jij je mee en ik zou tien hysterische vrouwen achter mij aan krijgen. Mijn schoonmoeder geloofd toch elf van de tien woorden niet die ik zeg, dus dit soort dingen laat ik wel uit mijn hoofd, van nature! Maar wat zou de reactie zijn van de lunchroomeigenaar? Zonder het te testen heb ik toch een vermoeden, hij zal waarschijnlijk zeggen, “zou ik u mogen verzoeken om uw eigen etenswaar hier niet te consumeren” niet meer, niet minder. Hij slaat je de tent niet uit, hij vloekt niet in bijzijn van andere gasten, hij zal niet eens kwaad worden….. allemaal van nature! Dezelfde nature die zijn gasten ook hebben om deze situaties op een natuurlijke manier te voorkomen.

Het bordje hangt er nog steeds en zal er ook wel blijven hangen, er zal maar iemand door de deur schuiven die net te horen heeft gekregen van zijn vrouw dat hij die nacht op de bank slaapt. Dat zijn vrienden in de wei staan terwijl hij “officieel” niet weet dat ze moeten spelen. Zo’n persoon is van nature op dat moment niet voor rede vatbaar en tsja, dan loop je het risico dat hij de moeite neemt om voor zijn bezoek aan een lunchroom eerst thuis even een uitsmijter te bakken………

Marcel Smit