LEUGENBANKJE BLUES

Tekst : Marcel Smit
Muzyk : Rolf van der Neut

Hy stie altyd te praten mei syn maten op it pleen
It leven waard besprutsen, achter him lei it langste een
Hy skreau teksten oer de gouden tiden dy’t er meimakke hie
Oer de oarloch, it hurde wurk en de dea dy’t foar him stie

At er no wenne oan de oare kant fan de see
Dan hied er fêst in hitsje hân, toerde er no troch de USA
Mar it mocht helaas net sa wêze, syn leven is sa ron
Hy wou yn Fryslân bliuwe, dêr wie alles ek begon

Refr: Hy skriuwt no de allermoaiste leugenbankjeblues
Mei de mannen fan it pleen binne se faak fan hûs
Je spylje fan De Lemmer tot oan Amelân
Sa docht er wat er moai fynt en bliuwt toch yn Fryskelân

Syn maten binne allegear wakker entûsjast
en ha mei syn allen de ynstruminten oanskaft
Je begeliede him no yn feesttinten en kafees
Je stinne hast noait meer op it pleen, soms noch op sneens

De sterke ferhalen fan it pleen komme wer werom
Je rinne op it ritme fan de mûlharp en de trom
It got net mear oer de dea of oer it wurk
Nee, it got no oer in dikke barte yn in fierste strakke jurk